उत्पत्ति

ऐनी हिसाबै पुरै ब्रह्मांडैरी शुरूआत भुई।परमेश्वरै छिअं धियैड़िया मझ ऐ ब्रह्मांड कनै ऐस मझ जै किछ आ तैसैरी रचना की।परमेश्वरै पृथ्वी बणांणां  बाद पृथ्वी अंधैरू ला भरौरी थी कनै सुनसान प्यौरी थी,कनै तैत मझ किछ बी बणाऊरू न थ्यु।लेकिन परमेश्वरैरी आत्मा तैड़ी पैणी प्रन थी।

तां परमेश्वरै बौलु ‘ प्रगड़ु भौ ’ प्रगड़ु भौं ग्यु ।परमेश्वरै प्रगड़ु तकाऊ कि छैअ आ,  कनै परमेश्वर प्रैगड़ुनी "दिह’ बौलु।परमेश्वरै प्रैगड़ु अंधकारा कना अलग क्यु,कनै अंधैरूनी परमेश्वरै “रात” बौलु।परमेश्वरै सृष्टि कना पेहिलै दिहा मझ ऊजालैरी रचना की।

सृष्टिरै दुऐ द्या,परमेश्वरै बौलु कनै प्रथ्वी प्रन सुरग बंणा दितु।

तीसरै द्या,परमेश्वरै बौलु पैणी बगैर शुकौरी धैरती कना अलग करी दीती। परमेश्वरै शुकी धैरती “पृथ्वी” बौलु,जै पांणी किट्ठू भौं तैनी तैसनी “समंद्रनी” बौलु।

फिरी परमेश्वरै बौलु “पृथ्वी” पन हर प्रकारैरै पेड़ पौधै लैगीया।“कनै तिहिऐ भौ ग्यु। परमेश्वरै तकांऊ कि जै रचना तैनी कि सै अच्छी आ।

रवनाईरै चौऊथै द्या,परमेश्वरै बौलु कनै सुरज चांद कनै तारै बणाई। परमेश्वरै धैरतीनी प्रकाश दैणानी कनै दिह कनै रात,मौसमा कनै सालांनी बणांणैरै तैईनी सै बणाई।

पैजुऐ द्या,परमेश्वरै बौलु कनै पैणी मझ तैरनार सारांनी कनै सारा पक्षि बणाई।परमेश्वरै तकांऊ कि छैल आ,कनै तैन्हांनी आशीष दित्ती।

सृष्टिरै छठै द्या,परमेश्वरै बौलु “हर प्रकारैरै धैरतीरै जांनवर भौ गैहिया।कनै जै परमेश्वरै जै बौलु सै भौ ग्यु।किछ जमिनी मझ रैगणै वाऐ किछ पैटिया,किछ जंगली जानवर थ्यै।कि परमेश्वरै तकांऊ कि ऐ छैल आ।

फिरी परमेश्वरै बौलु,मु मैणूनी अपड़ै रूपा मझ ऐपु जैतिया बणांणा।तैस मझ पृथ्वी कनै सारै जानवरा पन अधिकार भुईया।

फिरी परमेश्वरै किछ मिटटी लै ली,कनै तैनी ला अक मैणु बणा,कनै तैस मझ जीवनैरा अक सांस फूक्की दित्ता तैस मैणूरा ना आदम थ्या।परमेश्वरै आदमांनी वेशणानी अक वाटिका बणाई ,कनै वाटकाईरी देखभाल कांनांनी सै तैड़ी रख्खी दित्ता।

वाटकाईरै बीच दो विशेष पेड़ जीवनैरा पेंड़ कनै अच्छै कनै बुरैरा ज्ञानैरा पेंड़ लगा। परमेश्वरै आदमा सेईतै बौलु कि ऐस अच्छै कनै बुरै ज्ञानैरै पेड़ेरा फल छड़ी करी वाटकाईरै किस बी पेंड़ा कना खा सखतै।अगर तू ऐस पैड़ैरा फल खाला त मरी गाहला।

फिरी परमेवरै बौलु “मैणुरा अकैल्ला रैहणा ठीक ना”।पर जानवरा मझां कौ बी ऐसैरा सहायक न बंणी सखता।

त परमेश्वरै आदम ऐकी गैहरी नीद्रै मझ झुला छडा।तां परमेश्वरै आदमेरी पेसली मझां एकी कना तै जनानी बणांई कनै सै आदमा कन लै अंणी।

जां आदमै सै तकाई,तैनी बौलु “अंत मझ।ऐ मु सही आ’ऐ मैणू कना बणाऊरी आ,ऐठणीरै तैईनी ऐ औरतैरै नाईयै ला जैणीयूणी।ऐहै कारण आअ आक आदमी अपडै बब्बा कनै मई छड़ी करी ऐपड़ी लैड़ीरा भौ गांहथा।

परमेश्वरै अपड़ै स्वारूपा मझ मढद कनै जनानी बणैई।कनै परमेश्वरै तकांऊ कि ऐ तकांऊ कि ऐ अच्छु आ।तैन्नी तैन्हामनी आशीष दित्ता कनै तैन्हां सेईतै बौलु,“कई बच्चै कनै पौतरा पेईदा करा कनै पृथ्वी मझ भैरी गाहा।ऐ रचना सृष्टिरै छठै धिहा मझ भुई।

जां सैतवां दिह या,परमेश्वरै अपड़ा कम पुरा करी लिथ्या।ऐठणीरै तैईनी परमेश्वरै जै किछ सै काता थ्या ऐह्हा सारा कना अराम ल्या ।तैनी सैतुऐ ;दिनानी आशीष दित्ता कनै सै पवितर बणा कैईनी की ऐस दिहा परमेश्वरै ऐ ब्रह्माड कनै सारू कीछ जै तैस मझ आ बणांऊ।

बाईबलेरी कहैनी मझ :उत्पति  1-2